Rokus Remake

De leerlingen in het primair onderwijs van nu, zijn de burgers die straks de samenleving vormgeven. Een participerende samenleving sterk gericht op een informatie- en netwerkmaatschappij. Zien en gezien worden. Meedoen. Het laten ontdekken van drijfveren van de kinderen, ruimte willen geven om hun talent te ontwikkelen en competenties die passend zijn te versterken. Passie en talent laten samensmelten. We hebben het over plezier en beleving van het individu zonder het grote collectief uit het oog te verliezen.

Hoe kan onze huisvesting dit proces optimaal ondersteunen? Vanuit het verleden doen wij het alleen en vanuit 1 plek. Werken we “rug aan rug” in plaats van “hand in hand”. En ondanks inzet van technologie leren we nog steeds op een vaste plaats en in een vaste tijd.

Kunnen we voor talentontwikkeling geen verbinding maken met andere, meer inspirerende, locaties in de nabije omgeving? Kunnen we middels samenwerken niet een bijdrage leveren aan het oplossen van maatschappelijke vraagstukken, zoals verpaupering van gebieden en vereenzaming bij ouderen?

Als we het anders organiseren, wat ligt er dan gewoon voor het oprapen? Welke talentontwikkeling komt er dan los? Welke wezenlijke monumenten kunnen we hiermee behouden?